Elżbieta Adamiak to piosenkarka, autorka tekstów i kompozytorka, bardka, która od ponad czterdziestu pięciu lat zajmuje w Polsce czołowe miejsce w gatunku poezji śpiewanej. Ze względu na oryginalność, specyficzną wrażliwość i wyjątkową umiejętność muzycznego przekazu tekstu poetyckiego, Adamiak należy do grona nielicznych wykonawców tego gatunku. Piosenki Elżbiety Adamiak nie są prostymi „tekstami z muzyką”, lecz wierszami ubranymi w dźwięki – równie tkliwymi co żarliwymi. W jej wykonaniu docierają nawet do tych odbiorców, których kontakt z tomikami poezji można by określić jako okazjonalny. Rozmarzony, spokojny głos wokalistki każdemu słuchaczowi prócz zadumy daje – paradoksalnie – znakomity zastrzyk energii.

Elżbieta Adamiak jest laureatką wielu nagród, między innymi Studenckiego Festiwalu Piosenki w Krakowie w 1975 r. (za debiut piosenkarski i kompozytorski), Zamkowych Spotkań „Śpiewajmy Poezję” w Olsztynie i Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej FAMA w Świnoujściu. W 2002 roku Studencki Festiwal Piosenki w Krakowie uhonorował ją „Złotym Indeksem”, wręczanym twórcom zasłużonym dla środowiska studenckiego.

Na repertuar recitalu składają się zarówno piosenki z najnowszej płyty „Zbieram siebie”, jak i największe przeboje, takie jak: „Jesienna zaduma”, „Do Wenecji stąd dalej co dzień”, „Rozmowa przy ściemnionych światłach”.

Artystce towarzyszył zespół: Piotr Goljat – fortepian, śpiew, Jakub Chmielarski – gitara akustyczna, Piotr Górka – kontrabas.

fot. Sebastian Gumiński